Op 22 november kunnen we weer gaan stemmen. Samen met de gemeente Tilburg hebben we het stemmen zo toegankelijk mogelijk gemaakt:
Rolstoeltoegankelijk Alle stembureaus zijn rolstoeltoegankelijk.
Gebarentolk In alle stembureaus hangt een QR-code. Wanneer de code wordt gescand, krijgt u live contact met een gebarentolk
Stemmal Mensen met een visuele beperking kunnen weer gebruik maken van de stemmal en soundbox. Deze verkiezingen is de stemmal voor het eerst op verschillende locaties te vinden:
Theatercafé Schouwburg 07.30 uur tot 10.30 uur Reyshoeve 11:00 uur tot 12.30 uur Duynsberg 13.30 uur tot 14.30 uur Heikant 15.00 uur tot 16.30 uur Eijkenhuis 18.00 uur tot 19.00 uur Leyhoeve 19.30 uur tot 21.00 uur
We hopen dat hierdoor nog meer mensen gebruik gaan maken van de stemmal.
Stemtaxi Ook dit jaar kunnen mensen met een beperking en ouderen weer gebruik maken van de gratis stemtaxi. De stemtaxi is te reserveren via 0900-0595.
Mocht je ondanks al onze inspanning toch tegen toegankelijkheidsproblemen aanlopen op 22 november, laat het ons dan weten. Dan nemen we deze mee in onze gesprekken met de gemeente.
Ook de Tilburgse horecaondernemer mocht eraan geloven, zelf ervaren hoe het is om je met een fysieke beperking door de stad te verplaatsen en “gewoon” ergens een borreltje te drinken of een hapje te eten. Is dat wel zo “gewoon”, dat hebben een aantal ondernemers van het HCG (Horeca Concentratie Gebied) aan den lijve mogen ondervinden. We organiseerden samen met BMT (Binnenstadsmanagent Team) en de gemeente Tilburg een ervaringstour waarin we ze uitdaagden om in een rolstoel plaats te nemen of zich met een taststok en een blinddoek door de stad te verplaatsen. Natuurlijk hebben we vooraf al een uitdagende route voor ze bedacht. Een route waarvan onze ervaringsdeskundigen precies weten waar de uitdagingen en positieve kanttekeningen te vinden zijn.
Zo startte de route bij het stadhuisstraatje. Een gezellig straatje waar veel evenementen plaats vinden. Ook een straatje waarbij er grote hoogteverschillen zijn en monumentale panden. Deze combinatie maakt de uitdaging tot het maken van toegankelijkheid groot. Toch hebben enkele ondernemers eigen initiatief getoond in dit gebied door het aanleggen van een oprijdplank.
Op het Piusplein is veel horeca te vinden. Daar krijg je te maken met andere uitdagingen. Hier hebben we het bijvoorbeeld gehad over een toegankelijke terrasindeling. Soms kan een kleine herschikking al een groot verschil maken. Er zijn aandachtspunten maar ook veel aangename verrassingen. Zo hebben ze bij café Bolle en bij de Slagroom in hoogte verstelbare tafels. Dit kan voor mensen in een rolstoel heel prettig zijn. Bij Rix Gastrobar is er een oprijdplank aanwezig voor de drempel, zo kan je ook daar veilig naar binnen. Je moet er wel even om vragen, maar vragen staat vrij! Bij De Bolle wordt ook benoemd dat er altijd veel zorg en aandacht is voor de geleidehond, dat draagt ook bij aan een toegankelijkheidservaring.
We vervolgden onze weg om af te sluiten op de Korte Heuvel. De Korte Heuvel kent andere uitdagingen. Voornamelijk de wegindeling en de plaatsing van op/af ritjes in combinatie met de terrassen kan een belemmering zijn. De Korte Heuvel wordt momenteel onderworpen aan een herindeling waardoor we hopen dat de toegankelijkheid hierdoor ook toe neemt. In dit gebied is de toegankelijkheid verdeeld. We komen toegankelijkheidsoplossingen tegen die ondanks de goede bedoelingen nog steeds een uitdaging zijn. Bijvoorbeeld een hele steile oprit voor de drempel. Maar ook de Korte Heuvel heeft positieve uitschieters. Zo heeft café de Bakker bijna een drempelloze entree.
Goede initiatieven moeten beloond worden. Toegankelijkheid moet zichtbaar gemaakt worden. Daarom hebben we onze Plenkske sticker ontworpen. Deze sticker ga je komende tijd vaker terugzien bij de Tilburgse horeca. Onze sticker vertelt je namelijk dat de zaak entree toegankelijk is. Dat kan met of zonder drempelhulp. Wanneer er een drempelhulp nodig is, mag je daar altijd om vragen. Ga maar eens op zoek naar onze stickers. En ontdek waar je met je rolstoel naar binnen kan. Heb jij onze sticker gespot? Post dan gerust een leuke foto met de #tplenkske #toegankelijktilburg #naamvandeondernemer.
De regenachtige dagen komen er weer aan. Ontdek snel onze toegankelijke plekken. Op www.tplenkske.nl vind je onze kaart. Deze zal komende periode aangevuld worden met alle toegankelijke horecazaken.
Vandaag waren we samen met Oogvereniging Noord-Brabant aanwezig in het Spoorpark met een ervaringsparcours. Wethouder Marcelle Hendrickx opende het parcours, waarna heel veel bezoekers haar voorbeeld volgden.
Enthousiast begeleid door de vrijwilligers van de Oogvereniging en Toegankelijk Tilburg wilden jong en oud het lopen met de taststok ervaren. Op de mobiele geleidelijn kwamen de deelnemers onderweg obstakels tegen: een fiets, een tas of een omstander die in weg stond. Het leidde tot mooie inzichten: “Nu snap ik waar een geleidelijn voor is en waarom je daar niks op moet zetten”.
Ook Omroep Brabant en Omroep Tilburg kwamen langs om een artikel te maken én ook zelf het parcours uit te proberen:
In de HogeNood-app kun je terugvinden waar het voor jou dichtstbijzijnde toilet is. Ook is hier informatie te vinden of er een toegankelijk toilet/invalidentoilet aanwezig is. Echter niet ieder toegankelijk toilet is hetzelfde en is daardoor ook niet voor iedereen bruikbaar. Samen met HogeNood hebben we nagedacht over hoe we deze informatie beter kunnen toespitsen op de gebruiker. Inmiddels zijn de eerste ideeën uitgewerkt. Voordat we onze ideeën daadwerkelijk gaan implementeren in de app willen we deze voorleggen aan een grote groep gebruikers middels bijgevoegde vragenlijst: https://forms.office.com/e/XnHhk7xgXi
We hopen dat heel veel mensen de vragenlijst zullen invullen.
Afgelopen maandag is onze vrijwilliger Maike Reijnders overleden. In maart 2004 sloot Maike zich bij het TOG/Toegankelijk Tilburg aan om voorlichting te geven op basisscholen in Tilburg. Maike vertelde kinderen over hoe haar leven eruit zag en wat het betekende om langzaam doof en blind te worden. Ook vertelde ze hoe haar hulphond haar het leven makkelijker maakte en welke hulpmiddelen ze thuis nog meer gebruikte. Met haar zachte stem en rustige toon zorgde ze ervoor dat kinderen geboeid bleven luisteren.
Ondanks dat gesprekken in grote groepen soms lastig te volgen waren, liet Maike geen vergadering van het scholenproject of het vrijwilligersuitje aan zich voorbij gaan. Samen probeerden we ervoor te zorgen dat ze toch deel kon blijven nemen. Ze was erg betrokken bij onze activiteiten en was ook zeer begaan met de andere vrijwilligers van het scholenproject.
Dag lieve Maike, dank voor al je inzet en betrokkenheid. We gaan je missen.
In de Week van de Toegankelijkheid is het tweede deel van onze publiciteitscampagne gelanceerd. Verschillende ondernemers, samenwerkingspartners en ervaringsdeskundigen vertellen hun verhaal over toegankelijkheid. Wat was voor hen de trigger om ermee aan de slag te gaan en welke eyeopeners heeft het hen opgeleverd. Lees hun verhaal via onderstaande links:
Op maandag 2 oktober trapten we de Week van de Toegankelijkheid af met een ervaringstour voor raadsleden. Samen met Cardan, adviesbureau voor digitale toegankelijkheid hebben we raadsleden zowel fysieke als digitale (on)toegankelijkheid laten ervaren.
Na een korte introductie van onze organisaties werden de raadsleden verdeeld over twee groepen. Een deel van de groep ging op het door Cardan ingerichte ervaringsplein digitale ontoegankelijkheid ervaren. Het andere deel van de groep gaat met Toegankelijk Tilburg mee naar buiten om met een rolstoel of met een taststok en blinderingsbril de toegankelijkheid van de stad te ervaren. Halverwege wisselden de groepen op.
Buiten kreeg de groep een korte instructie over het gebruik van de materialen. Veiligheid gaat namelijk boven alles. De raadsleden werd gevraagd om duo’s te maken. De een begon met ervaren, waarbij de ander ervoor zorgde dat er nergens tegenaan werd gebotst. Gelukkig was het geen bezwaar om de duo’s hierin partij-overstijgend te laten samenwerken.
Niet alleen de raadsleden, maar ook wethouder Grashoff ging met ons op pad. Zij kregen de opdracht om vanaf het stadhuis naar de stadswinkel te gaan. Geblindeerd de trap afdalen voor het stadhuis was voor velen al erg spannend. Ook het vinden van de tijdelijke oversteekplaats bij de Kattenrug was een grote uitdaging. Ervaringsdeskundigen John van Schijndel en Huub Jonkers legde de raadsleden uit hoe zij zich met hun taststok oriënteren in de openbare ruimte. John: “Als ik hier alleen zou moeten oversteken, zou ik een omstander om hulp vragen. Zonder rateltikker weet ik niet waar de oversteekplaats is”.
Tijdens de rondgang hebben we ook een kijkje genomen op het Willemsplein. We hebben de raadsleden die in de rolstoel zaten gevraagd om aan te schuiven aan de picknickbanken. De picknickbanken staan in de houtsnippers. Deze zijn met een houten randje omgeven, zodat de houtsnippers niet overal naartoe waaien. Hierdoor is het voor iemand in een rolstoel of scootmobiel onmogelijk om plaats te nemen aan de picknickbank.
Een van de raadsleden merkte op dat de ondergrond op het Willemsplein erg oneffen is door de steentjes die er zijn gebruikt. Hierdoor is het erg oncomfortabel om er met de rolstoel overeen te rijden. Ze vroeg de wethouder of de ondergrond van het Stadsforum ook volledig met deze steentjes zou worden bestraat en of het mogelijk is om dit anders te doen? De wethouder zou hier nog eens naar kijken.
Ook bij het ervaringsplein van Cardan waren er genoeg eye-openers voor de raadsleden. Onze vrijwilligers vonden het erg jammer dat zij niet deel hadden kunnen nemen aan het ervaringsplein. We hebben afgesproken om samen ook nog een keer een ervaringstour te gaan doen. Wij op het gebied van digitale toegankelijkheid en Cardan op het gebied van fysieke toegankelijkheid.
We kijken terug op een succesvolle middag. Een van de raadsleden zei: “Zo’n ervaringstour zou voor iedereen verplicht moeten zijn. Het geeft zoveel inzicht in de (on)toegankelijkheid van de stad”.
René zet zich sinds jaar en dag in voor een toegankelijker Tilburg. Zo’n 30 jaar geleden haakte hij samen met zijn vrouw Liesbeth aan als vrijwilliger bij TOG. Inmiddels is René lid van het bestuur van Toegankelijk Tilburg en werkt hij in diverse werkgroepen aan het thema toegankelijkheid. Hij is gedreven om de stad voor iedereen een betere plek te maken. Dit is René’s verhaal.
Ervaringsdeskundigheid
‘Ik heb zelf een lichamelijke beperking vanwege zuurstoftekort bij mijn geboorte. Doordat ik afhankelijk ben van een rolstoel of rollator, word ik dagelijks geconfronteerd met toegankelijkheid én ontoegankelijkheid binnen de stad.’ Met zijn ervaringsdeskundigheid en een flinke dosis passie zet René zich graag in om verbeteringen aan te brengen. Maar het is niet altijd gemakkelijk om daarvan het resultaat te zien. ‘Het is mooi dat Toegankelijk Tilburg bijvoorbeeld door de gemeente al aan het begin van ontwikkelingstrajecten wordt gevraagd te adviseren over toegankelijkheid. Maar zulke processen zijn vaak lang en complex, en daarin gaan goede intenties dan toch weer verloren. Ik word er dan toch verdrietig van als ik zie dat gaandeweg het traject de belangen van mensen met een beperking over het hoofd worden gezien.’
De Tilburgse Kermis
Desondanks ziet René ook dat steeds meer organisaties zich inzetten om de noodzaak van toegankelijkheid aan de kaak te stellen. ‘Op de Tilburgse Kermis was er bijvoorbeeld jarenlang een probleem met de doorgang naar toiletvoorzieningen, en het gebrek aan mindervalidentoiletten. In samenwerking met de toenmalige wethouder heb ik me toen ingezet voor de realisatie van een nieuw toiletgebouw, dat volledig voldeed aan de eisen voor mindervalide bezoekers.’ Ook Poppodium013 en Festival Circolo laten volgens René het goede voorbeeld zien. ‘Het maakt me trots en gelukkig dat we persoonlijk contact hebben met dit soort organisaties, en dat mensen zich echt willen inzetten om de stad toegankelijker te maken.’
Eerst de mens, dan de beperking
Niet alleen de gemeente en grote organisaties, maar ook de Tilburger zelf kan hieraan bijdragen. ‘Het zou mooi zijn als iedereen ons ook écht als mensen behandelt. Ik merk dat mensen vaak eerst de beperking zien, en dan pas wie daarbij hoort. Ze spreken dan bijvoorbeeld alleen de persoon aan met wie ik ben, omdat ze denken dat ik hen niet begrijp. Maar er is helemaal niets mis met mij.’ Het zou helpen als mensen echt inzien wat het betekent om te leven met een lichamelijke beperking, denkt hij. ‘Neem zelf eens de proef op de som. Ga eens in de rolstoel de straat op, zodat je ziet hoe je behandeld wordt en waar je tegenaan loopt.’
Vrijheid en onafhankelijkheid is voor Kim erg belangrijk. Sinds ze door een auto ongeluk op haar 18de niet meer kan zien, is die onafhankelijkheid erg onder druk komen te staan. Waar ze vroeger altijd alles het liefst op de fiets deed, kan ze nu niet zomaar meer in haar eentje op pad. Maar ontmoedigen doet het haar zeker niet. Dit is Kims verhaal.
Positieve insteek
Een positieve insteek is typerend voor Kim. Al twee jaar na haar ongeluk startte ze met een opleiding Maatschappelijk Werk en Dienstverlening in Den Bosch. Later ontmoette ze haar huidige man tijdens een concert van De Dijk. Hun eerste afspraakje was een etentje in de Efteling, waar ze ook nu nog regelmatig samen naartoe gaan. Daarnaast sport ze graag, samen met andere slechtzienden of blinden onder begeleiding van een fysiotherapeut. ‘In het begin heb ik natuurlijk ook wel gedacht aan alles dat ik niet meer kan. Maar ik vind het vooral belangrijk om de focus te leggen op alles dat nog wél gaat.’
Rekening houden
Die positiviteit is volgens Kim ook belangrijk als het gaat om bewustwording rondom het leven met een beperking. ‘Ik wil mensen nieuw inzicht geven, niet met de vinger wijzen. Mensen beseffen vaak niet dat bepaalde situaties niet voor iedereen vanzelfsprekend zijn. Ze parkeren bijvoorbeeld hun fiets op de stoep, maar realiseren zich niet dat dit voor slechtzienden een groot obstakel kan zijn. Een toegankelijkere stad gaat om bewustwording, maar vooral ook om het rekening houden met de ander.’
Veel mensen weten ook niet zo goed hoe ze dat het beste aan kunnen pakken, merkt Kim. ‘Mensen vinden het soms bijvoorbeeld eng om mij te benaderen. De makkelijkste weg is dan om mijn man aan te spreken, die wel kan zien. Maar dan denk ik, je kunt ook aangeven dat je het ingewikkeld vindt, of dat je even niet weet hoe je met de situatie om moet gaan, en dan kan ik het je vertellen. Of je kunt vragen wat voor mij fijn is. Dat is beter dan het gewoon maar uit de weg gaan.’
Een beetje vriendelijkheid
Hoewel veel dingen volgens Kim al goed gaan, zijn er altijd nog verbeteringen mogelijk. ‘We mogen aandacht blijven vragen voor wat belangrijk is, in de breedste zin van het woord. Een ideale samenleving bestaat niet, daar ben ik me van bewust. Maar het zou toch mooi zijn als we allemaal proberen iets toleranter en vriendelijker naar elkaar te zijn, in plaats van meteen te oordelen.’
Poppodium013 wil voor iedereen zijn. Directeur Frens hoort daarom graag van de bezoekers van “zijn” poppodium wat er goed gaat, maar vooral ook wat er beter kan. Dat hij af en toe aan zijn oren getrokken wordt door bezoekers die hun weg niet goed kunnen vinden, dat hoort daarbij.
Beperkingen inzichtelijk maken
‘Iedereen heeft recht op een avondje uit. Het is belangrijk dat mensen zelfstandig een bezoek kunnen brengen, maar ook dat waar nodig de juiste begeleiding geboden wordt.’ Waar voorheen de focus lag op bezoekers die gebruik maken van een rolstoel, zet 013 zich in toenemende mate in voor mensen met andersoortige beperkingen, zoals een gehoorbeperking of overgevoeligheid voor prikkels. ‘We zijn aan het onderzoeken of we apparatuur kunnen installeren waarmee slechthorenden een concert beter kunnen ervaren. Of een prikkelarme ruimte, zodat bezoekers zich even terug kunnen trekken wanneer ze daar behoefte aan hebben. De weg naar dit soort oplossingen is lang, maar niet onbegaanbaar.’
Vallen en opstaan
Hiermee wil Frens zeker niet zeggen dat het poppodium het altijd goed doet op het vlak van toegankelijkheid. Rondom de grote verbouwing een aantal jaar geleden, werd hij bijvoorbeeld veel aan het jasje getrokken door twee vaste bezoekers die beiden afhankelijk zijn van hun rolstoel. ‘Zij waren heel erg kritisch over de nieuwe faciliteiten in het gebouw. Maar dit vond ik ontzettend fijn! Het heeft me heel erg geholpen om meer inzicht te krijgen in hoe je een plek écht toegankelijk maakt voor iedereen. Na een concertbezoek kreeg ik dan een mailtje waarin ze aangaven hoe zij het ervaren hadden en wat er beter kon. Het is echt fijn dat ik af en toe aan mijn oren getrokken wordt.’
Gedeelde verantwoordelijkheid
Ook het contact met Toegankelijk Tilburg helpt om te begrijpen waar de uitdagingen en oplossingen liggen. ‘Het is fijn om een gedragen verantwoordelijkheid te hebben voor het creëren van een toegankelijke plek. Sommige dingen zie je gemakkelijk over het hoofd, en dan is het fijn om te horen wat er niet goed gaat zodat we daar iets aan kunnen doen.’ Daarnaast heeft een progressieve oogziekte bij zijn collega Walter (directeur Roadburn Festival) bij Frens voor extra inzicht gezorgd. ‘Dat Walter plots slechtziend is, laat je zo anders naar de dingen kijken. Het geeft je ineens heel ander perspectief op de dingen die je normaal als vanzelfsprekend ziet.’
