Mirnou heeft een fysieke beperking, maar dat is haar minst interessante eigenschap. Veel interessanter is het om te zien hoe deze geboren en getogen Tilburger zich elke dag met positieve energie en vastberadenheid inzet voor toegankelijkheid. Als onderdeel van Toegankelijk Tilburg, eigenaar van Mensenwerk met Mirnou en initiatiefnemer van ’t Plenkske werkt ze zo aan een stad waar iedereen zich vrij kan rondbewegen. Dit is Mirnou’s verhaal.
Droom
Mirnou had een droom voor de stad: een verplaatsbare oprijplaat waarmee ze bij alle horeca en winkels naar binnen kon rijden. Die droom, ’t Plenkske, pitchte ze aan Stadsmakers013 en ze won. Sinds begin dit jaar is de droom werkelijkheid en ligt het eerste Plenkske bij Bistro St. Sjaak met een hoop nieuwe Plenkskes in de maak. ‘Het was heel bijzonder om dat eerste Plenkske te leggen. En je ziet nu dat er meer ondernemers volgen. Een belangrijke les die ik heb geleerd, is dat je het ondernemers zo makkelijk mogelijk moet maken. Wij komen het plankje opmeten, zorgen voor de offerte en leveren het aan de deur. Jij hoeft alleen je financiële bijdrage te verzorgen. Grappig genoeg maken we het voor ondernemers laagdrempelig om een drempelverlagend middel aan te schaffen.’
Geen gedoe
Zo heeft Mirnou meer tips om toegankelijkheid makkelijker te maken. Het hoeft geen gedoe te zijn. Het belangrijkste is om op tijd te beginnen met het inwinnen van advies. ‘Als je iets bouwt of organiseert, praat dan in het voorstadium met mensen over toegankelijkheid uit de doelgroep, dat gaat je achteraf veel tijd, geld en moeite besparen. Daardoor wordt toegankelijkheid iets dat in jouw voordeel werkt.’
Kleine stapjes
Mirnou merkt dat Tilburg graag toegankelijk wil worden, maar vaak niet weet hoe. Door de inzet van Toegankelijk Tilburg kunnen ondernemers, organisatoren en beleidsmakers handvaten krijgen die grip bieden. ‘De kracht van Toegankelijk Tilburg zit in de positiviteit. We jagen aan wat anders kan en gaan het gesprek aan om een positieve beweging in gang zetten. Door niet het ultieme te verwachten van mensen, maar ze te helpen kleine stapjes te zetten, volgt de rest vanzelf.’
Vanzelfsprekend toegankelijk
Die kleine stapjes gaan hopelijk op weg richting een toekomst waar toegankelijkheid vanzelfsprekend wordt. ‘Het is tegenwoordig bijvoorbeeld heel normaal dat je in een restaurant vegetarische opties hebt. Daar hebben mensen ook lang voor moeten strijden. Ik hoop dat als er nu een festival georganiseerd wordt, of een nieuw gebouw neergezet, dat toegankelijkheid niet een of ander hokje is dat mensen af moeten vinken onderaan de lijst, maar dat het vanaf de basis meegenomen wordt. Dat het vanzelfsprekend is dat iedereen welkom is en zich vrij kan rondbewegen.’
