Vrijheid en onafhankelijkheid is voor Kim erg belangrijk. Sinds ze door een auto ongeluk op haar 18de niet meer kan zien, is die onafhankelijkheid erg onder druk komen te staan. Waar ze vroeger altijd alles het liefst op de fiets deed, kan ze nu niet zomaar meer in haar eentje op pad. Maar ontmoedigen doet het haar zeker niet. Dit is Kims verhaal.
Positieve insteek
Een positieve insteek is typerend voor Kim. Al twee jaar na haar ongeluk startte ze met een opleiding Maatschappelijk Werk en Dienstverlening in Den Bosch. Later ontmoette ze haar huidige man tijdens een concert van De Dijk. Hun eerste afspraakje was een etentje in de Efteling, waar ze ook nu nog regelmatig samen naartoe gaan. Daarnaast sport ze graag, samen met andere slechtzienden of blinden onder begeleiding van een fysiotherapeut. ‘In het begin heb ik natuurlijk ook wel gedacht aan alles dat ik niet meer kan. Maar ik vind het vooral belangrijk om de focus te leggen op alles dat nog wél gaat.’
Rekening houden
Die positiviteit is volgens Kim ook belangrijk als het gaat om bewustwording rondom het leven met een beperking. ‘Ik wil mensen nieuw inzicht geven, niet met de vinger wijzen. Mensen beseffen vaak niet dat bepaalde situaties niet voor iedereen vanzelfsprekend zijn. Ze parkeren bijvoorbeeld hun fiets op de stoep, maar realiseren zich niet dat dit voor slechtzienden een groot obstakel kan zijn. Een toegankelijkere stad gaat om bewustwording, maar vooral ook om het rekening houden met de ander.’
Veel mensen weten ook niet zo goed hoe ze dat het beste aan kunnen pakken, merkt Kim. ‘Mensen vinden het soms bijvoorbeeld eng om mij te benaderen. De makkelijkste weg is dan om mijn man aan te spreken, die wel kan zien. Maar dan denk ik, je kunt ook aangeven dat je het ingewikkeld vindt, of dat je even niet weet hoe je met de situatie om moet gaan, en dan kan ik het je vertellen. Of je kunt vragen wat voor mij fijn is. Dat is beter dan het gewoon maar uit de weg gaan.’
Een beetje vriendelijkheid
Hoewel veel dingen volgens Kim al goed gaan, zijn er altijd nog verbeteringen mogelijk. ‘We mogen aandacht blijven vragen voor wat belangrijk is, in de breedste zin van het woord. Een ideale samenleving bestaat niet, daar ben ik me van bewust. Maar het zou toch mooi zijn als we allemaal proberen iets toleranter en vriendelijker naar elkaar te zijn, in plaats van meteen te oordelen.’
